//เป้าหมายในชิวิตของฉัน//

           สวัสดีค่ะวันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองถึงเรื่องราวตอนนี้และในอนาคต

ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์  ชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และซัพพลายเชน คณะวิทยาการจัดการ ถึงจะเลือกเรียนสาขานี้แต่ตอนเด็กๆอยากเป็นครู เพราะชอบคิดว่าการเป็นครูสามารถทำงานและเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ แต่พอคนเราโตขึ้นความคิดมันก็เปลี่ยนไปว่าการที่เราไม่ได้เรียนอยากนั้นมันก็สามารถเลี้ยงดูคนที่ส่งเสียเราเรียนได้  ตอนโตก็เลยพยายามหาว่าจริงๆแล้วเรานั้นชอบอะไรกันแน่ อยากทำงานอะไร ทำแล้วตัวเองมีความสุข ตอนที่จบม.6 ก็สอบติดครู แต่ก็ไม่เลือกเพราะคิดว่าเป็นคนที่สอนคนอื่นไม่รู้เรื่อง ก็เลยเลือกเรียนโลจิสติส์ ถ้าถามว่าเลือกผิดรึเปล่า สำหรับตัวเองแล้วคิดว่าการที่เราเลือกอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วเราควรทำสิ่งนั้นให้มันสุดๆทำมันให้เต็มที่

ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบคิดว่าทำไมคนอื่นถึงทำได้และเราจะทำมันบ้างไม่ได้ และถ้าถามว่าเรียนโลจิสยากไหมก็บอกเลยว่ายากมากกกกกก แต่จะเรียนเกี่ยวกับอะไรถึงไม่ใช่โลจิสมันก็ยากหมดนั้นแหล่ะ  แต่มันอยู่ที่เราเลือกว่าจะเรียนยากแบบที่มีความสุขหรือเรียนแล้วมันจะฝืนตัวเอง และมันก็อยุ่ที่เราเลือก  ส่วนชิวิตในมหาลัยก็แปลกใหม่ต้องมาอยู่หอกับเพื่อน ทั้งที่ตัวเองเคยอยู่บ้านเวลาหิวข้าวก็แค่ตะโกนบอกแม่ว่า แม่มีอะไรกินบ้าง แค่นั้นก็จะได้กินข้าวแล้ว แต่พอมาอยู่หอก็ต้องหาซื้อกินเอง กับข้าวก็ไม่เหมือนแม่ทำ บอกเลยว่าพอมาอยู่หอโคตรคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้านให้ได้ทุกอาทิตย์ แต่ทุกคนนั้นย่อมมีหน้าที่และความรับผิดชอบของตัวเอง และเราก็ต้องทำสิ่งนั้นและทำให้ดีที่สุดและมันก็ต้องออกมาดีที่สุดด้วย ชวิตในมหาลัยก็ได้เจอเพื่อนให่ๆสังคมใหม่ๆได้เรียนรู้คนหลายรูปแบบ ถึงแม้ว่าเราจะมีชีวิตที่อิสระแต่เราก็ต้องคิดอยู่เสมอว่าเรามาที่นี่เพื่ออะไีร และทำเพื่อใคร ถ้าถามถึงเพื่อนในมหาลัยสำหรับตัวเองแล้วเป็นที่เชื่อเสมอว่าโลกจะดึงดูดคนประเภทเดียวกันนิสัยเหมือนกันให้เรามาอยู่ด้วยกัน ส่วนคนที่ไม่เหมือนกันโลกก็จะผลักเราออกจากกันเอง สำหรับตัวเองเราว่าเราได้เพื่อนดีนะถึงเราจะพูกมกกันไปหน่อยแต่เวลาที่เรามีสิ่งที่เราต้องทำหรือว่ามันเป็นหน้าที่ที่เราต้องทำเาก็ไม่เคยที่จะทิ้งกัน ช่วยกันเรียนช่วยกันทำงาน มีเรื่องอะไรก็สมารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง ทุกเรื่องจริงๆทั้งเรื่องเรียนหรือแม้เรื่อส่วนตัว

ตอนนี้ก็เรียนอยู่ปี 3 แล้ว อีกครึ่งทางอีกนิดเดียว(หราาาา)แต่ต่อไปจะเป้นยังๆงก็บอกตัวเองเสมอว่าสู้ๆนะทำมาขนามนี้แล้วสู้ต่ออีกนิดจะเป็นไรไปถึงว่ายิ่งเรียนไปมันจะยิ่งยากขึ้นก็ตาม ทำไมคนอื่นถึงทำมันได้และทำไมเราจะทำมันไม่ได้  ส่วนในอนาคตถ้าเรียนจบแล้วก็คงจะหางานเกี่ยวกับที่เราเรียนเพราะรู้สึกว่าที่เราเรียนมานั้นมันยากนะถ้าเราผ่านมันไปได้ก็อยากใช้สิ่งที่เราเรียนมานั้นทำงานจริงๆอยากใช้สิ่งที่เราเรียนมาให้มันคุ้มค่ากับการที่เราทุ่มเทมันไปเพราะว่ากว่าจะผ่านมันมาได้นั้นก็นะ ยากทำงานที่เราได้ใช้ความรู้ที่เราเรียนมาจริงๆ แค่รู้สึกว่าเรียนมาควรได้ใช้มันนะ ได้ไม่เสียป่าวอุส่าเรียนมาเอาให้คุ้ม

แต่ถ้าเรียนจบแล้วไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับอั้นนี้จริงๆก็คงเปิดร้านขายขนมหรือไม่ก็ร้านขายกาแฟ แต่มันก็ยังเป็นเรื่องของอนาคตอยู่ดี ถึงเวลาจริงๆตอนนั้นตัวเองอาจจะเป็นความคิด เปลี่ยนสิ่งที่เราจะทำก็ได้ เพราะมันก็เป็นเรื่องของอนาคตและมันคือสิ่งที่เรามันสามารถกำหนดมันได้  รู้แค่ว่าตอนนี้ต้องทำตอนนี้ให้มันดีที่สุดและก็ต้องทำให้มันเต็มที่ที่สุด และสุดท้ายนี้อยากบอกกับตัวเองว่าสู้ๆนะตัวเรา
...................................................................................................................................................................